Дарувањето е чин на помагање и солидарност, а дури 82 отсто од граѓаните во Македонија даруваат, покажа истражувањето на Македонскиот центар за меѓународна соработка (МЦМС), кое беше спроведено лани. Граѓаните најчесто даруваат пари и тоа од 10 до 100 денари, најчесто им ги даваат директно на лица за кои сметаат дека им треба помош.
Податоците на анкетата покажаа дека моментот на емоции и сожалување преовладува, и затоа луѓето најчесто даваат пари за здравство, за деца и млади како и за лица со посебни потреби, како и за потребите на верските заедници на кои им припаѓаат. Според Гонца Јаковлеска, раководителка во МЦМС, кога се зборува за дарување не е спорно дека Македонија секогаш важела за солидарна и хумана држава, но освен тоа кај нас се уште не може да се зборува за филантропија. - Дарувањето е повеќе индивидуален и неорганизиран пристап додека филантропијата е еден организиран и стратегиски начин на донација на пари. Се работи за добро разработена шема каде давателот на парите точно знае каде и како ќе завршат неговите пари - смета Јаковлеска. Дека филантропијата не постои говори и фактот на недоверба кој е присутен помеѓу граѓаните. Затоа што луѓето не му веруваат на другиот, даваат пари на рака и директно, а не преку посредници или пак невладини организации. Дури 42 отсто од анкетираните велат дека парите за донации не се користат наменски, а најмалку веруваат во донациите преку смс и телефон. И од Центарот за институционален развој (ЦИРА) сметаат дека во земјава фали еден поорганизиран пристап за помош на беспомошните, а не дарување само по барање какво што има кај нас. - Треба поголема анимација на невладиниот сектор кој треба да почне да ги негува односите со потенцијалните донатори, не да ги искористи еднаш и тука да заврши соработката. Донаторите пак треба и да се едуцираат во смисла да се запознаат со светските искуства на филантропијата и така да почнат да дејствуваат во заедницата - вели Никица Кусиникова од секторот за развој на филантропијата во ЦИРА. Во прилог на ова се и грантовите на Центарот за развој што се наменети за невладиниот сектор имаат цел да ги поттикнат луѓето за враќање кон заедницата и нејзино помагање. Освен невладините организации, негувањето на дарувањето се постигнува и преку семејството и преку волонтерските акции на младите луѓе. - Кај нас има еден парадокс - за дарување се смета само ако нешто дадеш, а не ако нешто направиш, што го става во заден план волонтерството, кое е многу битен сегмент од развојот на филантропијата воопшто - додаваат од Центарот за меѓусебна соработка.
Б.И.
Извор: Време (19.Јуни.2007)
|